Opierając się na wykładni dokonanej w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2003 r. III PZP 7/03 (OSNP 2004 nr 2, poz. 26) często dochodziło do odmowy wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego pracownikowi (zwłaszcza w kontekście innego orzeczenia Sądu Najwyższego, a mianowicie uchwały z dnia 13 grudnia 2005 r. II PZP 9/2005).
W świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2005 r. odnośnie wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego - nie może mieć zastosowania do przedmiotowego stanu. Wymieniona wyżej uchwała zapadła bowiem w stanie faktycznym, w którym nie rozpatrywano kwestii wliczania do okresu uprawniającego do dodatkowego wynagrodzenia rocznego usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, ale przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego był stan faktyczny, w którym pracownik korzysta z ustawowego zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy zawodowej na okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, na co pozwala m.in. ustawa o związkach zawodowych. Osoba zwolniona z obowiązku świadczenia pracy powodu wykonywania obowiązków w zarządzie zakładowej organizacji związkowej, zgodnie z twierdzeniami Sądu Najwyższego zwartymi w przedmiotowej uchwale, wykonuje pracę u danego pracodawcy, lecz inną, niż wynikająca ze stosunku zobowiązaniowego łączącego go z pracodawcą.
Z powyższego względu, pracownik zwolniony z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie organizacji związkowej nie podlega ocenie, co do uprawnień do trzynastki w świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, gdyż nie jest ex definitione „pracownikiem, który nie wykonuje pracy u danego pracodawcy”. Jest po prostu pracownikiem wykonującym pracę i w związku z tym jego rozpatrywane uprawnienia do trzynastki należy odnosić z bezpośredniego ze stosowania wymienionej ustawy w stosunku do pracowników świadczących pracę. Tak więc powyższa uchwała nie jest przydatna z punktu widzenia stanu.
Istotna jest natomiast użyteczność uchwały SN z dnia 25 lipca 2003 r. (III PZP 7/03 ), która odgrywa rolę w sprawach sądowych opartych o identyczny lub zbliżony stan faktyczny. Istotna znaczenie ma fakt pozostawania przez pracownika na urlopie macierzyńskim przez okres wskazany w we wniosku, co jest związane z niewykonywaniem jakichkolwiek obowiązków pracowniczych na rzecz pracodawcy, odnosi się do stanowiska, zgodnie z którym pracownikowi nie należy się dodatkowe wynagrodzenia roczne za okres 2007 r. w świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej.
Autor jest radcą prawnym
Mateusz Kupracz